Bordspellen met een beperkt aantal mogelijkheden en toch heel veel diepgang. Het is een trend in spellenland waaraan ook Raiders of the North Sea perfect beantwoordt.
Raiders of the North Sea is een mooi bordspel met degelijke componenten, eenvoudige regels, veel strategie, een aangename speelduur, een tof worker placement systeem en snelle beurten.
Het worker placement gedeelte in dit spel is heel eenvoudig en toch origineel. Héél origineel! Ik heb dit systeem alleszins nog niet gezien in andere bordspellen.
Wil je weten hoe dit werkt?
Lees dan verder.
Je plaatst een werker op het speelbord. Je voert de bijhorende actie uit. Je neemt een andere werker van het speelbord en voert de bijhorende actie uit. De volgende ronde doe je dit opnieuw, maar dan zet je je zopas verworven werker in.
Het is de bedoeling om zoveel mogelijk punten te scoren door gebieden aan te vallen.
Een gebied kan je echter niet zomaar aanvallen. Om een gebied aan te vallen moet je:
1/ de nodige goederen bezitten (die kan je verzamelen door je werker op de juiste plekken op het speelbord te plaatsen)
2/ voldoende kaarten voor jou hebben liggen (deze kaarten hebben leuke permanente effecten)
3/ een werker in de juiste kleur kunnen inzetten
Wanneer je aan bovenstaande voorwaarden voldoet, kan je in dat gebied een werker plaatsen en een robbertje vechten.
Als beloning voor je vechtlust, krijg je een aantal goederen. Deze goederen kan je gebruiken om te ruilen met andere goederen of om andere gebieden te gaan aanvallen.
Naast goederen kan je ook één of meerdere doodskoppen krijgen. Per doodskop sterft er één van jouw karakters (verwijder een kaart die voor jou ligt), maar tezelfdertijd krijg je ook meer aanzien (en punten!).
Als je niet alleen deelneemt aan een gevecht, maar de tegenstand ook nog eens verplettert (lees: je hebt een grotere aanvalswaarde dan de waarden op het bord), dan scoor je extra punten.
Mijn ongezouten mening:
Raiders of the North Sea is een heel tof spel. Je start met beperkte mogelijkheden en dito grondstoffen, maar naarmate het spel vordert, wordt het steeds interessanter. Je bekomt meer grondstoffen, meer kaarten, meer kracht en (het belangrijkste van allemaal) je merkt dat er veel meer diepgang in dit spel zit dan je aanvankelijk dacht.
Je moet niet alleen goed opletten welke werker je plaatst en welke werker je wegneemt, maar je moet ook aandacht besteden aan zijn kleur (wit, grijs of zwart). Op sommige plaatsen op het speelbord mag je immers enkel zwarte werkers plaatsen terwijl je op andere plekken net een grijze of witte werker nodig hebt.
Je staat voortdurend voor lastige keuzes. Langs de ene kant wil je dolgraag die witte werker nemen om in je volgende beurt met deze witte werker te kunnen aanvallen. Langs de andere kant is die bijhorende actie op dat moment misschien minder goed dan de actie van één van de grijze of zwarte werkers.
Je kan de andere spelers ook lekker pesten door op het juiste moment een werker op de juiste plaats neer te zetten of weg te nemen.
Ik had vooraf geen hoge verwachtingen van dit spel. Toch ben ik aangenaam verrast. Als we het hebben over een worker placement met combat, spreken velen over Champions of Midgard.
Ik kan u verzekeren: dit spel is VEEL beter en VEEL leuker dan Champions of Midgard.
Is dit een goed spel? Ja! Ik hou ervan om dit spel te spelen en ik zou het anderen ook aanraden. Daarom: een dikke vette ronde 8/10.
Ditterio's race door spellenland 