Dice City

Dice City is een vlot spelend familiespel waarbij je je dobbelstenen als werkers inzet op verschillende locaties (kaarten). Je verzamelt grondstoffen. Met deze grondstoffen bouw je betere kaarten. Met deze kaarten doe je leuke acties en verzamel je overwinningspunten.

Het is makkelijk aan te leren aan nieuwe spelers. Dice City is geen zwaar spel, maar er zijn toch veel interessante beslissingen te nemen. Tijdens je beurt valt er altijd iets te doen. Laat je niet afschrikken door het gerol met de dobbelstenen. De geluksfactor is heel beperkt. Er zijn namelijk voldoende mogelijkheden om je dobbelstenen te manipuleren.

Er is ook een mogelijkheid om andere spelers aan te vallen. Dit is echter niet zo agressief als je zou denken. Het kan hinderlijk zijn, maar je kan je er makkelijk tegen wapenen. Het spel zit echter zo in elkaar dat het niet loont om enkel op de aanval te spelen. Je moet vooral je stad goed uitbreiden en combo’s tussen de verschillende locaties proberen te vinden.

Dice City zou volgens Boardgamegeek 45 à 60 minuten duren. Mijn ervaring is anders. Wij deden er steeds langer over. Ik schat zo’n 2 uur. Het spel blijft echter boeiend waardoor die langere speelduur nooit stoort.

Het spel wordt vaak vergeleken met Machi Koro. Die vergelijking begrijp ik niet goed. Het zijn allebei dobbelspellen waarbij de ogen op de dobbelstenen je acties bepalen, maar beide spellen voelen totaal anders aan. Het is niet omdat je Machi Koro leuk vindt dat je Dice City ook automatisch leuk zal vinden, of omgekeerd.

Aangezien iedereen vooral op zijn eigen speelbord zit te spelen, voelt het wat multiplayer solitaire aan. Dat vind ik niet negatief. Ik heb hetzelfde gevoel bij Castles of Burgundy (om er ééntje te noemen) en dat vind ik ook een heel goed spel.

Persoonlijk denk ik dat er op lange termijn misschien iets te weinig variatie in de kaarten zit om elke speelsessie interessant te houden. Dit kan makkelijk opgelost worden met een goede uitbreiding.

Het artwork is heel mooi, kleurrijk en vooral heel duidelijk. Het is steeds heel duidelijk waar je je dobbelstenen moet plaatsen.

De spelregels zijn duidelijk geschreven. In mijn eerste spel maakte ik nog een aantal foutjes, maar dat lag vooral aan mijzelf.

Voor de liefhebbers van de zware hersenkrakers (Madeira, Tzolk’in,…) zal het waarschijnlijk te licht aanvoelen. Ik hou zowel van zware als lichte spellen en ik kan dus zeker genieten van Dice City.