Voordelen:
- Voor mij is dit het beste spel van Uwe Rosenberg, zelfs beter dan Boonanza, Agricola en Le Havre
- Het grondstoffenwiel en het kaartmechanisme zijn heel origineel
- Aangename speelduur
- Grote herspeelbaarheid door het grote aantal gebouwen
- Zowel met 1, 2, 3 als 4 spelers te spelen
- Eenvoudige regels maar toch veel diepgang
- Ruime keuze aan gebouwen
- Heel overzichtelijk door duidelijke symbolen
- Goed geschreven spelregels met handige tips van Uwe Rosenberg
- Het thema zit mooi verwerkt in het spel
Nadelen:
- Trage spelers kunnen lang nadenken over de keuze van hun kaarten
- Het eerste spel kan wat overweldigend aanvoelen door de vele kaartcombo’s die je kan maken
- Het grondstoffenwiel op een goede manier gebruiken is niet altijd even makkelijk, een vergissing is snel gemaakt
Ditterio's race door spellenland 
Bij onze spelersgroep viel dit spel helemaal door de mand. Onbeheersbaar was de meest gehoorde opmerking aan tafel. Ook het voortdurend moeten checken van het gebouwenbord en de minuscule opdruk op de gebouwenfiches vonden wij erg irritant. Je bent teveel afhankelijk van welke handkaarten je tegenspelers kiezen en door een beetje tegenslag kun je al vanaf de eerste ronde achter de feiten aanlopen.
Het grondstoffenwiel vonden wij wel een geslaagde vondst, al vraagt het gebruik ervan, zoals je zelf aangeeft, wel wat gewenning.
LikeLike
Vreemd. Bij ons waren 3 van de 4 spelers heel enthousiast. Makkelijk is het niet maar onbeheersbaar zou ik het toch ook niet durven noemen. Je moet altijd uitgaan van 1 actie van je eigen kaarten. Een tweede actie van je eigen kaart of een kaart die je buiten je eigen beurt uit je hand mag spelen is leuk meegenomen maar daar mag je eigenlijk niet op rekenen. Je kan best wat eigen gebouwen aanschaffen, dan kunnen de andere spelers die gebouwen niet voor je neus wegpakken. De kleine gebouwenkaartjes zijn inderdaad een nadeel. Verder vond ik de glasstraat wel een heel goed spel.
LikeLike
Helemaal akkoord Ditterio.
Ik heb het nooit zo gehad met Uwe’s complexe kind Agricola. Het voelt allemaal zo nodeloos aan en de keuzes die je maakt zijn nooit elegant. Glasstraat is een soort light Puerto Rico voor mij, een absolute favoriet. Maar hier hoor je wel overweg te kunnen met de kaart keuze. Sommige mensen staan er gewoon te lang bij stil. Het spel bevat zo’n mooie balans tussen vooruit plannen en roeien met de riemen die je hebt (of krijgt). Je moet dus soms eens durven risico’s nemen om achteraf aan te passen.
Het wiel vind ik een super vondst. Het eenvoudigst om uit te leggen aan nieuwe spelers is dat het een automatisch producerende fabriek is. Heb je minstens 1 van elke basis grondstof, krijg je automatisch en ogenblikkelijk een glas of baksteen, met een maximum van 3. Voila, wiel uitgelegd.
Kritiek over de kleine kaartjes vind ik onterecht. De iconografie is super duidelijk en je moet toch ergens de variatie in kwijt?
Speelt helemaal anders met twee en is best wel moeilijk op je eentje. Ik ben fan.
LikeLike
Ik heb het spel nog niet met twee spelers kunnen spelen, maar ik kijk er alvast naar uit!
LikeLike