City of Iron

City of Iron is geen spel dat je zo maar even tussen de soep en de patatten op tafel legt. Het is een diep strategisch spel dat je een aantal keer zal moeten spelen om echt goed te worden. Bovendien is dit spel heel vernieuwend. Ik ken geen enkel spel waarmee je City of Iron kan vergelijken. Dat maakt City of Iron uniek.

In dit spel ben je de leider van een bepaald ras en moet je proberen om een natie op te bouwen. Het spel bestaat uit verschillende ronden van 3 fasen.

In de eerste fase bepaal je de beurtvolgorde. Je hebt de keuze om al dan niet een plaats te kopen op het beurtvolgordespoor. Op die manier kan je beslissen of je voor of na de andere spelers aan de beurt komt. Dit kan voor- of nadelen hebben. Als je speelt met beginners is het volgens mij niet echt interessant om hier veel geld aan te besteden. Als je het spel speelt met ervaren spelers, kan dit een tactische zet zijn om de andere spelers wat roet in het eten te gooien. Toch vraag ik me af wie ooit 9 geld besteedt om als eerste te mogen beginnen? Zeker als je weet dat geld heel schaars is in dit spel.

De actiefase is de tweede fase in dit spel. Elke speler beschikt elke ronde over drie acties. Je kan kiezen uit de volgende acties: een kaart bouwen, een kaart stockeren, een kaart trekken en op hand nemen, een stad aanvallen, een kaartactie uitvoeren of wetenschap kopen.

Het einde van de ronde is de derde en laatste fase. Er komen nieuwe gebouwen op het speelbord en de spelers krijgen overwinningspunten, geld, wetenschap…Vervolgens kunnen er nieuwe kaarten gekocht worden.

Het deckbuilding mechanisme is heel origineel uitgewerkt in dit spel. Je start met een klein aantal kaarten. Op het einde van elke ronde kan je nieuwe kaarten kopen om je deck kaarten uit te breiden. Als je een kaart uitspeelt, leg je die kaart op je aflegstapel. De kaarten op je aflegstapel mag je echter pas terug op handen nemen als je voor die actie kiest of als je een kaart hebt gebouwd waarop het overeenkomstige symbool staat. Het is dus niet zoals in Dominion dat je al je kaarten sowieso terug op handen mag nemen als je al je kaarten hebt afgelegd. Je mag ook de volgorde van de kaarten nooit veranderen.

Ik vind City of Iron een goed spel waarin je je grijze hersencellen lekker aan het werk kan zetten. De regels van het spel zijn niet heel moeilijk. Het spel goed spelen is een ander paar mouwen. Je moet steeds een aantal stappen vooruit denken. Dit zorgt voor de nodige uitdaging.

Het bieden op de spelersvolgorde en het aanvallen van gebouwen van andere spelers zorgt voor een leuke spelersinteractie. Toch ben je in dit spel grotendeels alleen bezig met denken over de acties die je wil uitvoeren.

Het artwork is schitterend. Een heel mooi en overzichtelijk speelbord en mooie tekeningen op de kaarten. Een streling voor het oog.

Is dit spel een aanrader? Als je een liefhebber bent van de wat zwaardere strategische spellen, kan je geen miskoop doen met dit spel. Ik ga het spel echter zelf niet kopen aangezien het iets te zwaar is voor de spelersgroep waarmee ik vaak speel. City of Iron is heel droog en dat wordt niet door iedereen geapprecieerd. Daarentegen zal ik met plezier aan tafel aanschuiven als dit spel voor mijn neus wordt gelegd.