Robinson Crusoe zit speltechnisch goed in elkaar, maar ik speel het niet graag.
Wat me het meest stoort aan Robinson Crusoe is dat het eigenlijk een solospel is dat je toevallig met meerdere spelers kan spelen. In dit spel heeft elke speler eigen actiestenen ter beschikking, maar eigenlijk doe je met je eigen stenen steeds wat het beste is voor de hele groep. Je neemt niet zelf de beslissingen, maar je gooit alle actiestenen op een hoop en je beslist dan samen met de groep welke acties je gaat kiezen. Op die manier krijg ik het gevoel dat het niet echt uitmaakt of je het spel met 1, 2, 3 of 4 spelers speelt. Je kan perfect een 4-spelersspel spelen om dan vervolgens alleen alle acties van de spelers te bepalen.
Robinson Crusoe moet het vooral hebben van zijn thema. Mooie tekeningen, leuke teksten op de kaarten, … het is allemaal goed gevonden, maar toch kon ik me (in tegenstelling tot mijn tafelgenoten) niet echt inleven in het spel. Ik heb me op geen enkel moment een echte avonturier gevoeld, eerder een verzamelaar van blokjes.
Het spel ziet er heel complex uit en het is ook complex. De eerste ronden zit je erbij en kijk je ernaar. Je doet maar wat en ondergaat het spel. Na een aantal ronden gaat dit wat beter en zie je meer en meer wat de bedoeling is. Toch is het een echt groeispel. Je moet dit spel vaker spelen om echt goed te kunnen worden in dit spel.
Ondanks de moeilijkheidsgraad van het spel, hadden we halverwege de eerste legende reeds al ons hout verzameld en was de opdracht al bijna geslaagd. Er speelden wel twee ervaren spelers mee. Op dat moment had ik nog geen enkele keer een momentje van spanning gevoeld. Een goed coöperatief spel moet spanning bieden en je bij de keel grijpen. Dat heb ik bij dit spel niet gevoeld.
Ik ga de volgende keer passen voor dit spel. Als het thema jou wel aanspreekt, moet je dit spel een kans geven, want ik ken verschillende mensen die dit spel wel heel leuk vinden.
Ditterio's race door spellenland 
Wow, Ik ben het hier dus voor z’n 0,0 % mee eens. Wat volgens mij heel boeiend is is namelijk dat iedereen vanuit zijn eigen rol bepaalde acties wil kiezen. Er zijn altijd meer dan genoeg acties die goed voor de groep zijn, maar je hebt altijd te weinig acties om ze allemaal uit te voeren, waardoor ik zeker niet het gevoel heb dat het een solo spel is. Ik miste dit spel al in je Thema top 20, zou bij mij namelijk in de top 1 staan ;-).
Verder vind ik het niet z’n lastig spel, de volgorde zit duidelijk in elkaar en het bord ondersteunt dit ook. Kan me niet voorstellen dat mensen Pandemie beter vinden als dit spel om een voorbeeld te noemen, ook daar heb je het probleem van acties die goed zijn voor het hele team.. Alleen blijft het zielloos blokjes wegnemen (ook een prima spel trouwens), terwijl ik hier net als jouw medespelers wel het idee heb dat ik aan het overleven ben op een hels eiland.
Maar gelukkig smaken verschillen! En keep up the good work! 🙂
LikeLike