Cutthroat Caverns

Zonder teamwork zal je nooit overleven. Zonder verraad zal je nooit winnen.

Cutthroat Caverns doet wat het belooft. Het grijpt je naar de keel en het duwt je strot dicht. Je zal moeten vechten tegen wreedaardige monsters om punten te scoren. Vergeet die punten maar meteen. Het is belangrijker om te overleven. De monsters sparen je immers nooit en ook je “speelkameraden” zullen trachten een mes in je rug steken. Niemand is te vertrouwen in dit smerige spel vol verraad.

Cutthroat Caverns duurt 9 ronden. Elke ronde komt er een monster te voorschijn. Pas op! Daar komt het eerste monster al aan. Medusa begot!

Onderaan op de kaart zie je de spelersaantallen staan. In een spel met 6 spelers moet je 225 schadepunten aan Medusa toebrengen om haar een kopje kleiner te kunnen maken.

Elke speler krijgt kaarten en hij speelt hiervan elke ronde 1 aanvalskaart gedekt uit.

In een bepaalde spelersvolgorde worden de actiekaarten 1 voor 1 bekend gemaakt.

Elke speler kan schade toebrengen aan het monster, maar enkel de speler die de genadeslag (the killing blow) toedient, krijgt de prestigepunten.

Stel: Medusa heeft 225 punten. Speler 1 geeft 100 schade. Speler 2 geeft 25 schade. Speler 3 geeft 50 schade. Speler 4 geeft 10 schade. De betere wiskundestudent weet nu dat speler 5 minstens 40 schade zal moeten uitdelen om de killing blow te kunnen toedienen en zo punten te scoren. Als speler 5 een aanvalskaart van 30 zou hebben gespeeld, dan heeft speler 6 nog de kans om Medusa de genadeslag te geven.

Als een monster nog leeft na een vechtrondje, vecht dat monster terug. De tekst op de kaart zegt welke spelers een toek op hun muile zullen moeten incasseren.

Deze speler heeft alles nog onder controle, maar bij elke aanval wordt zijn glitterende parel een aantal rondjes naar beneden geplaatst. Wanneer de doodskop wordt bereikt, ben je dood en vlieg je uit het spel. Haha sucker!

3 keer raden wie er als eerste werd geelimineerd in ons spel?

Juist, ikke natuurlijk.

Ik ging vooral voor de punten, maar je kan er beter voor zorgen om in leven te blijven door schade van jezelf te genezen. Naar het einde van het spel toe zijn de meeste punten te verdienen (als je dan nog leeft tenminste…) en dan kan je al eens een risico nemen.

Dit is nog niet alles!

Naast aanvalskaarten zijn er ook nog speciallekes.

Met deze kaarten kan je jezelf genezen of andere spelers pesten.

Het is vooral dit pestelement dat Cutthroat Caverns zo leuk maakt.

De dode komt tot leven en geeft jullie zijn mening over dit spel:

1. Het thema is fantastisch. Het is een smerig, keel toeknijpend, verraderlijk spel. Wat zou je anders verwachten van een spel met de titel Cutthroat Caverns?
2. Kijk eens goed naar alle foto’s hierboven. Inderdaad, het artwork is heel mooi.
3. De regels zijn heel eenvoudig om te begrijpen. Kaarten spelen, vechten en andere spelers pesten. That’s it!
4. Door de vele verschillende monsters heb je veel variatie in het spel.
5. Het spel duurde voor mij net iets te lang. Dit valt makkelijk op te lossen door vooraf af te spreken om minder monsters te bevechten (pussy’s!) of door je medespelers aan te porren om iets sneller te spelen.
6. Doordat je je aanvalskaarten steeds gedekt uitspeelt, kan je alleen maar bang afwachten wat de spelers voor jouw beurt gaan doen. Dit zorgt ervoor dat vaak het geluk bepaalt wie het monster the killing blow mag toedienen. Al zijn er wel een heleboel kaarten die je kunnen helpen om ervoor te zorgen dat de andere spelers het niet kunnen afmaken.
7. Het spel bruist van de interactie en de table talk!
8. Na een tijdje (lees: nadat je reeds 6 of 7 monsters hebt vermoord) begint het wat repetitief aan te voelen. De monsters hebben allemaal verschillende eigenschappen maar toch komt het dikwijls op hetzelfde neer.
9. Het is een licht spel dat het eerder moet hebben van zijn interactie tussen de spelers dan van zijn diepgang.
10. Je kan vroeg in het spel worden uitgeschakeld en dan rest je niets anders dan toe te kijken hoe de andere spelers 1 voor 1 het loodje zullen leggen. In ons spel stierf uiteindelijk iedereen!

Conclusie: ik vond het een tof spel om te spelen, maar het duurde net iets te lang om mij tot het einde te kunnen blijven boeien. En dan moet je weten dat ik al dood was vooraleer ik het einde heb kunnen bereiken.