War of the Ring

Een heftig riff schalt over de velden van Isengard in memoriam van Christopher Lee, de metal opa ook bekend onder de naam Saruman. Het was dus tijd om nog eens War of the Ring boven te halen, een van de meest metal bordspellen ooit gemaakt.

Even de mijnen kuch de kelder afdalen om de zware doos van onder het stof te halen. Ja mensen hier hebben we nog eens een vet dudes on the board spel met een ton miniatuurtjes, een festijn voor fetisjisten die ervan houden om grote borden op te zetten met veel peetjes.

Ik hoor een glibberige Wormtong de woorden Lord of the Rings Risk fluisteren. Terug in je hok jij! War of the Rings kan ik het best omschrijven als een card- en dice-driven racespel. Wacht wat zei je daar? They are taking the Hobbits… eh, wel terwijl het gezelschap van de ring zich stapje voor stapje naar Mordor begeeft om daar de ring in Mount Doom te droppen, overspoelt de schaduw speler de landen van de vrije mensen speler met een massa rode ventjes. Houd je stand tegen deze overmacht dan win je tijd voor het gezelschap om het voorzichtiger aan te pakken en veilig in de schaduw te blijven. Zo niet, wint de schaduw speler als hij genoeg steden en forten weet in te nemen of de ringdrager weet te corrumperen door op hem te jagen. Galadriel, of Legolas voor de vrouwelijke spelers, komen je persoonlijk een kus geven als je de extra moeilijke overwinning behaald op de schaduw speler door zijn forten in te nemen.

Beide spelers gooien speciale dobbelstenen die je bepaalde acties geven om te bewegen, kaarten te spelen, mannetjes te kopen enz. De kaarten kun je op twee manieren gebruiken. Ofwel speel je het event op de kaarten en laat je bijvoorbeeld de enten de toren van Saruman aanvallen, ofwel speel je de kaart in de strijd en geeft deze een extra effect aan je troepen.

Is dit een spannend spel? Ja! Je ziet een golf van rode mannetjes aangevoerd door Nazgul op je afkomen en vraagt je af hoe in Tolkiens naam ga ik die allemaal tegenhouden. Je zet je schrap in je forten en angstig gooi je de dobbelstenen. Met pijn in je hart zie je stap voor stap je landen ingenomen worden en je verdedigers permanent in de doos verdwijnen. Maar toch is er ook hoop als je kompanen als Aragorn, Pippin of Gimli erop uit stuurt om je te komen helpen in de verdediging. En soms zijn er van die epische momenten waarbij je al je krachten bundelt om die ene machtige tegenaanval te doen met dat Rohan leger.

Beslissingen zal je vooral terug vinden in het managen van de actie dobbelstenen. De schaduw speler kiest om deze dobbelstenen in te zetten voor de jacht op het gezelschap of om de dobbelstenen te sparen voor de militaire campagne. De vrije mensen speler heeft minder actie dobbelstenen en probeert om afhankelijk van de situatie op het bord een risico te nemen met zijn dobbelstenen om het gezelschap sneller te bewegen maar moet oppassen dat de dobbelstenen ingezet in de jacht hem niet zichtbaar maken en zo stilletjes aan corrupt maken, want zo kun je ook het spel verliezen als vrije speler. Je krijgt zo een schaakspel van balans zoeken, druk zetten en risico nemen.

Zijn er enige trollen in de kamer om kritiek te uiten?

De actie dobbelstenen zijn een tweesnijdend zwaard. Enerzijds sturen ze de strategie een deel in jou plaats, anderzijds voorkomen ze dat spelers steeds dezelfde strategie zouden spelen. Toch vind ik dat er genoeg keuze overblijft voor de spelers. Het management van deze actie dobbelstenen is subtiel genoeg voor strategofielen.
Het is jammer dat alle legers hetzelfde aanvoelen. Er is geen wezenlijk verschil tussen een dwergenleger of een elfenleger. Anderzijds zou dit nog meer kleine regeltjes aan het spel toegevoegd hebben en daarvan zijn er nu juist genoeg van. En de kaarten geven soms een thematisch extraatje aan bepaalde legers.

De regels zijn eenvoudig te begrijpen maar er zijn wel veel kleine regeltjes tussendoor alsook is de jacht op het gezelschap een minigame met een eigen mechaniek die je even moet gespeeld zien om er aan te wennen. Er zijn veel goede samenvattingen te vinden van de regels op boardgamegeek alsook is er voor de mensen die zich echt vervelen een excellente video-walkthrough van Ricky Royale op youtube.

Krijgt dit spel een duim van Saruman?

Ja. Saruman is tevreden en gooit er een guitaarsolo voor een uitzinnig publiek van Urukhai bovenop. Dit spel evoceert en ademt Lord of the Rings. Het thema komt geweldig tot zijn recht en als je jezelf een Lord of the Rings fan noemt, ben je verplicht dit spel minstens eenmaal te spelen, zoniet komt the Witch King je persoonlijk kastijden.

Pro tip en trivia: Wist je dat er een heleboel fantastische metalgroepen zijn die hun naam haalden uit de boeken van Tolkien zoals Gorgoroth, Amon Amarth, Darkthrone, Cirith Ungol of Burzum. Voor wat rustgevende achtergrondmuziek bij het spel raad ik je de band Summoning aan.

Thomas