SPIEL 2016 in Essen ist eine Reise um nimmer zu vergessen!

Om 5u30 liep mijn wekker af. Om 5u30 godbetert! Het was al een jaar geleden, sinds de geboorte van mijn favoriete zoon Senne, dat ik nog eens midden in de nacht uit mijn bed werd gehaald om een uitstapke te doen. Deze keer werd het opnieuw een uitstapke om U tegen te zeggen: de grootste spellenbeurs van Europa, SPIEL in Essen!

Als we de pers mogen geloven, lokte Spiel dit jaar 174.000 bezoekers. Hallelujah! Een nieuw record! En ik was twee van de 174.000 bezoekers, want ik ben twee volle dagen op bezoek geweest (donderdag en vrijdag).

Om meteen met de deur in huis te vallen: het was DE MAX! Met grote voorsprong de beste spellenbeurs die ik ooit heb bezocht.

Volgens sommige bronnen op het internet was de parkeergelegenheid een ramp. Wij hebben er weinig van gemerkt. Een klein beetje aanschuiven op de weg naar de parking, een paar minuutjes stappen en een klein beetje aanschuiven aan de kassa’s, maar dat is (wat mij betreft) volstrekt normaal. Zeker als je ooit al eens naar een concert in het Sportpaleis van Antwerpen bent geweest.

Rond 10u30 stapten mijn twee makkers en ik vlot de hallen binnen. Eerst een dringend bezoekje aan de toiletten en dan volop op zoek naar al het lekkers (lees: bordspellen!) dat de beurs voor ons in petto had. Nadat we een aantal gangen hadden afgedweild en het kwijl uit onze monden droop na het zien van alle standen vol bordspellen, besloten we om een eerste spelletje uit te proberen.

Het eerste spelletje was helaas niet het beste wat ons kon overkomen: King Chocolate.

King Chocolate is een abstract tegellegspelletje over het productieproces van chocolade. Daar heb je het eerste probleem al. Laat een abstract spelletje gewoon abstract zijn en probeer er geen van-de-pot-gerukt-chocolade-thema-op-te-kleven.

Het artwork stelde ook niet veel voor. Het was niet alleen lelijk, maar bovendien waren de Romeinse cijfers op de tegels niet duidelijk genoeg.

De uitleg van de speluitlegger was om te huilen. Gelukkig verklaarde de samenvatting op de achterkant van je schermpje veel. Anders zat ik daar nu nog met opengesperde ogen dwaas in het rond te kijken. Ik heb nog steeds medelijden met de Duitse vrouw die met ons meespeelde en totaal niet wist wat ze daar zat te doen.

Na al dit negativisme hoop je natuurlijk op een fantastisch spel om de boel nog enigszins recht te trekken.

Daarom nu een woordje uitleg over het spel zelf. De regels zijn simpel. Er zijn twee stappen: een tegel plaatsen en vervolgens 3 actiepunten gebruiken.

Met je actiepunten kan je een tegel trekken (voor 1 actiepunt), 1 van je werkers op een lege tegel plaatsen en vervolgens alle cirkels op die tegel vullen met kubussen (voor 2 actiepunten), 1 van je werkers verplaatsen naar een onbezette tegel (voor 1 actiepunt) of kubussen verplaatsen van de ene tegel naar de andere tegel (voor 1 actiepunt).

Wanneer je kubussen verplaatst, ontvang je 1 geldstuk wanneer je de kubussen naar een lege tegel verplaatst. Als je kubussen verplaatst naar een tegel met werkers van een andere speler, dan ontvangt die speler 1 geldstuk per geplaatste kubus. Bij het verplaatsen van de kubussen is het nummer op de tegels van belang. Kubussen die op tegel 1 liggen, mag je enkel verplaatsen naar een tegel 2. Kubussen op tegel 2 naar tegel 3, enz.

Was het een leuk spel? Helaas chocoladekaas! Ik vond het saai en repetitief. Na een tijdje begint het te vervelen. Dat is ook de reden dat we het spel niet volledig hebben uitgespeeld. De Duitse vrouw was ons dankbaar, want zij sloeg ondertussen al alle kleuren van de regenboog uit.

Spoiler: dit was het slechtste spel dat ik op twee dagen Spiel heb gespeeld.

Om de kater van dat spel weg te spoelen, probeerden we één van de spellen op mijn wishlist. Het werd Colony.

Over Colony hoorde ik vooraf wisselende commentaren. Sommigen vonden het fantastisch, anderen (waaronder Tom Vasel) vonden dat er te weinig uitdaging inzat.

Ik vond het fantastisch! Oké, ik geef toe dat je wat geluk moet hebben met je dobbelsteenworpen, maar er zijn vele mogelijkheden om de dobbelstenen te manipuleren waardoor het geluk wordt verkleind. Daarnaast is het ook gewoon leuk om te spelen.

Je start met een aantal kaarten die ervoor zorgen dat je je dobbelstenen kan manipuleren. Daarna gooi je dobbelstenen en met de waarde van je dobbelstenen kan je nieuwe kaarten kopen. Hoe meer kaarten je koopt, des te meer mogelijkheden je krijgt om je dobbelstenen te manipuleren. Op vele kaarten staan overwinningspunten. Wie als eerste een bepaald aantal punten haalt, wint het spel. Of toch niet. Als iemand het spel op die manier beëindigt, krijgen alle andere spelers nog één laatste ultieme poging met massa’s dobbelstenen om alsnog te kunnen winnen.

Cool!

Het spel deed me heel hard denken aan Favor of the Faraoh. Toch vind ik Colony een stuk leuker.

Verwacht geen diep, strategisch spel, maar eerder een heel goede filler. De geluksfactor is aanwezig, maar die vond ik nooit storend. De herspeelbaarheid zit goed aangezien er massa’s kaarten in de doos zitten zodat je naar believen kan roteren.

Het grote nadeel is de prijs. Het is geen goedkoop spel en dan komt de vraag of dit spel het vele geld wel waard is?

Het antwoord op die vraag is, wat mij betreft, eenvoudig te beantwoorden:

Ik heb liever een duur spel dat heel vaak zal gespeeld worden, dan een goedkoop spel dat jaren in de kast stof staat te vangen. En dit spel zal vaak worden gespeeld!

Met andere woorden: ik heb Colony besteld bij De Spelgezel en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.

SPIEL is niet alleen leuk om spellen te spelen, het is ook de ideale plaats om wat zotte dingen uit te proberen.

Zo heb ik mijn vingerkniptechnieken geoefend bij Ice Cool. De auteur leerde me een aantal tricks. Soms is het beter om de pion onderaan te raken en soms is het beter om op zijn kopke te flikkeren. Als je door een opening wil gaan, moet je ervoor zorgen dat hij er plat doorgaat. Ik moet blijkbaar wel nog wat oefenen, want mijn vingers deden letterlijk pijn bij het schieten. Ik zou me dit spel echter nooit aanschaffen. Het gaf me hetzelfde gevoel als Rampage. Nog zo’n fingerflicking spel dat het vooral moet hebben van zijn graphics en originele ideeën, maar minder van zijn toffe gameplay.

Naast Ice Cool probeerde ik ook Klask en Junk Art. In Klask probeer je met behulp van een magneet (die je onder tafel houdt) een balletje in het doel van de andere speler te schieten. In Junk Art probeer je zoveel mogelijk speelstukken met allerlei rare vormen op elkaar te stapelen. Beide spellen zijn leuk voor kinderen, maar ik zou ze niet met volwassenen spelen.

Nu we het hier toch over behendigheidsspellen hebben, hierbij mijn huidige top 3 behendigheidsspellen die wél leuk zijn met volwassenen:

1/ Crokinole

2/ Pitchcar

3/ Jungle Speed

Genoeg over behendigheidsspellen. Laten we het opnieuw hebben over de “echte” bordspellen.

Rhodes is het laatste nieuwe bordspel van The Game Master. Het is een worker placement waarbij je goederen stockeert, verkoopt en/of verscheept. Als je je goederen verscheept, komen ze op een schip in de haven te liggen. In deze haven wijzigen de prijzen van de goederen voortdurend. De spelers kunnen de goederen uit de schepen kopen vooraleer het schip aanmeert. Wanneer het schip aanmeert, krijgt de speler alle goederen die niet zijn verkocht, terug. Na een verwarrende uitleg aan de demotafel, kregen we gelukkig een veel betere uitleg aan de speeltafel zelf. Rhodes is een degelijk spel, maar het is niets nieuws onder de zon. Ik vond het spel te licht en niet vernieuwend genoeg.

Waren er dan geen toppers op SPIEL 2016? Oh jawel, Railroad Revolution bijvoorbeeld.

Railroad Revolution is een droge euro, maar wel ééntje die heel sterk in elkaar zit. In Railroad Revolution probeer je een netwerk van spoorwegen uit te bouwen. Hierbij start je met een team van niet-gespecialiseerde werkers. Tijdens het spel kan je extra werkers huren met specifieke eigenschappen. Het is een heel strategisch spel met interessante en uitdagende beslissingen.

Na ons eerste dagje SPIEL gingen we in de buurt van Bochum een heerlijke pizza eten. Nog nooit in mijn leven heb ik zo’n grote pizza gegeten. Er lag meer pizza naast mijn bord dan op mijn bord. Heerlijk!

Op de hotelkamer speelden we nog Field of Green. Dat was het enige spel dat ik die dag in Essen heb gekocht (alle overige spellen heb ik besteld bij Pieter van De Spelgezel).

Fields of Green is Among The Stars maar dan met een boerenthema. Fantastisch spel! Het speelt heel vlot en het is zo leuk om te zitten puzzelen met je kaarten om zoveel mogelijk punten te verdienen. Ik ben heel blij met deze aankoop!

Na een nachtje slapen, waren we klaar voor dag 2.

First Class is een veel lichtere versie van Russian Railroads. Om het met de woorden van de uitlegger zelf te zeggen: “Als Russian Railroads een 10 is qua moeilijkheidsgraad, dan is First Class een 4 of een 5”. Dat klopte ook. In First Class probeer je zoveel mogelijk punten te scoren door een netwerk van spoorwegen te bouwen. Het is een leuk kaartspel met eenvoudige spelregels en het is ééntje dat heel vlot speelt. Toch was het niet helemaal mijn ding. Ik vond dat er te weinig uitdaging in het spel zat. Ter info: 999 Games brengt First Class uit in het Nederlands.

Armageddon is een biedspel met worker placement en set collection op een originele manier. De kern van het spel is het bieden. Je plaatst x aantal werkers op velden. Nadat iedereen al zijn werkers aan een veld heeft toegewezen, wordt er gekeken wie er het meeste werkers op elk veld heeft geplaatst. Deze speler mag als eerste de actie uitvoeren die bij dat veld hoort. Daarna doet de speler met het tweede grootste aantal geplaatste werkers bij dat veld hetzelfde, enz. Het idee is origineel, maar om de één of andere reden kwam het er toch niet helemaal uit. Na een tijdje spelen had ik het wel gezien.

Last Friday is helaas ook geen topper. Dit spel ziet eruit als een kopie van Brieven uit Whitechapel en toch voelde het totaal anders aan. Last Friday was overduidelijk de mindere van de twee. Last Friday miste spanning, het enige wat ik deed was sleutels oprapen en met die sleutels van de ene kant van het bord naar de andere kant van het bord rennen. Nooit de adem van de moordenaar in mijn nek gevoeld. Ik ben blij dat ik hem heb gespeeld, want nu weet ik zeker dat ik dit spel niet ga aankopen.

Order of the Gilded Compass is de nieuwe versie van Alea Ecta Est. Dit is een heel tof “Dice Placement” spel. Niet zo leuk als Colony, maar zeker de moeite waard! Het spel heeft een vrij grote geluksfactor, maar dit vond ik niet storend. Het is een leuke, snelle filler met een grote herspeelbaarheid door de verschillende kaarten.

De dag na SPIEL ging ik meteen bij De Spelgezel in Gent een aantal van mijn bestellingen afhalen. De volgende spellen heb ik ondertussen al kunnen spelen:

7 Wonders Duel: Pantheon is een uitbreiding voor 7 Wonders Duel, één van mijn meest gespeelde tweespelerspellen van het voorbije jaar. Deze uitbreiding voegt extra fiches, extra kaarten en extra symbolen toe. Toch blijft het spel even vlot en even leuk spelen. In het eerste tijdperk verzamel je fiches. Deze fiches liggen op de kaarten in de kaartenstructuur. Elke keer als je een fiche neemt, trek je 2 godskaarten die bij dat fiche horen en plaats je 1 van deze twee kaarten bovenaan het speelbord. Vanaf tijdperk 2 is er een vierde actie beschikbaar, naast de reguliere drie acties. Met deze vierde actie kan je één van deze godskaarten kopen. Deze kaarten brengen allerlei voordelen op. De uitbreiding geeft je hetzelfde speelgevoel, maar je hebt net wat meer opties. Wat mij betreft speel ik dit spel nooit meer zonder deze toffe uitbreiding. Als je het spel heel vaak speelt, is deze uitbreiding een must have.

Bij Castles of Burgundy: the card game doe je bijna alles wat je normaal in het bordspel doet, ook in dit kaartspel. Alleen gaat het in dit kaartspel een pak sneller. Dit is een kaartspel dat veel voldoening geeft. Ik heb het al 10 keer solo gespeeld en ik vind het heerlijk om te spelen.

Navegador is een ouder spel dat opnieuw is uitgebracht door The Game Master. Het is een pareltje. Niet eenvoudig op het spelen (ik had voortdurend geld tekort), maar het biedt een grote uitdaging. Dit is het beste spel met een rondel dat ik ooit heb gespeeld. Jammer dat Barbara (mijn vriendin) er niet wild van was.

Odin is een heavy worker placement met enorm veel actiemogelijkheden. Meer dan 60 worker placement plekken! In het begin van het spel is dit heel overweldigend. Wanneer je het spel wat beter kent, zie je dat alles eigenlijk heel logisch in elkaar zit. Naast het worker placement gedeelte probeer je je minpunten weg te werken door goederen (in de vorm van puzzelstukjes) Patchwork-gewijs op je speelbord te plaatsen. Dit spel biedt zoveel acties, kaarten en strategieën dat het niet snel zal vervelen. Ik heb het al twee keer gespeeld (1 keer solo en 1 keer met 4 spelers) en ik kijk nu al uit naar mijn derde speelsessie.

Perdition’s Mouth: Abyssal Rift (een mond vol) heb ik zelf niet in mijn bezit. Ik heb het bij vrienden kunnen spelen. Perdition’s Mouth is een coöperatieve dungeon crawler zoals we er al zoveel hebben gezien. In dit spel gebruik je geen dobbelstenen maar kaarten om de monsters aan te vallen. Het origineelste aspect aan dit spel is een rondel dat bepaalt welke acties je elke beurt kan uitvoeren. Cool mechanisme! We speelden het eerste oefenscenario dat vooral dient om je de regels aan te leren. Eerlijk gezegd zat er heel weinig uitdaging in dit spel. We wonnen met de vingers in de neus. Het is oneerlijk om dit spel enkel op basis van dit ene leerscenario te beoordelen. Daarom ga ik het binnenkort nog eens spelen met een volgend scenario. Hopelijk wordt het dan spannender, want het spel op zich zit wel goed in elkaar.

Clank! is zonder twijfel de beste deckbuilder die ik ooit heb gespeeld. Naast een kaartendeck voegt het spel ook een speelbord toe. Het speelbord is voorgesteld door een dungeon. Je duikt in de dungeon en zoekt naar geld, schatten en artefacten. Het is de bedoeling om met zoveel mogelijk rijkdom uit de dungeon terug te keren. Tijdens het spel is het voortdurend spannend, want wanneer je lawaai maakt, moet je clank-kubusjes op het bord leggen. Deze kubusjes gaan in een zak wanneer de draak aanvalt. Wanneer de kubusjes van jouw kleur worden getrokken, loop je schade op. Je moet proberen te overleven en met minstens één artefact en zoveel mogelijk punten weer bovengronds te geraken. Super cool spel! Wij speelden een tweespelersspel en het was ongelooflijk fijn om te spelen. Dit is het leukste spel van alle bordspellen die in dit blogbericht aan bod zijn gekomen.

Maar er zijn nog heel wat meer spellen die ik nog moet spelen, dus: stay tuned!