Amerigo

Amerigo is een spel van Stefan Feld. Dit spel zal dus goed verkopen, al is het alleen maar omdat de naam van Feld op de doos staat. Feld is één van de Goden uit de spellenwereld. Mijn God is het (nog) niet. Ik speelde reeds Het Koopmanshuis (eerste indruk was fantastisch, tweede indruk was goed zonder meer) en Im Jahr des Drachen (pfff, ik heb nog nachtmerries als ik terugdenk aan dat spel). Zijn andere “hits” zoals Bora Bora, Brugge, Die Burgen von Burgund, Macao, Notre Dame en Trajan heb ik nog niet kunnen spelen. Ik kan dus nog niet goed zeggen of ik al dan niet een Feld-fan ben.

Amerigo is de laatste nieuwe van Feld en ik had het eer en het genoegen om dit spel te mogen spelen. Amerigo is een spel waarin alles draait om overwinningspunten. Punten hier, punten daar, punten overal, zo kan je het spel samenvatten. De speler met de meeste overwinningspunten wint Amerigo.

U vraagt zich nu waarschijnlijk af hoe je die overwinningspunten kan scoren? Wel, op heel veel manieren. Je scoort overwinningspunten door naar een eiland te varen en als eerste op het eiland een huisje te bouwen, je scoort overwinningspunten door gebouwen te bouwen op de eilanden, je scoort overwinningspunten door een eiland volledig vol te bouwen, je scoort overwinningspunten door verschillende goederen te verzamelen, je scoort overwinningspunten op de witte track, je scoort overwinningspunten op de bruine track en je scoort overwinningspunten door speciale tegels. Als dit nog niet genoeg is, vertel ik je ook graag dat je nog overwinningspunten kan verliezen door het gevecht tegen de piraten te verliezen. Punten, punten en nog eens punten verzamelen, dat is Amerigo.

Vond ik het ook een leuk spel?

Moeilijke vraag. Amerigo is zeker en vast een goed spel, laat daar geen twijfel over bestaan. Het spel zit subliem in elkaar. Er zijn enorm veel keuzemogelijkheden en je kan lekker vooruit plannen. Je grijze hersencellen kan je goed aan het werk zetten. Daarnaast is de dobbeltoren (die u kent uit Wallenstein of die u niet kent uit Wallenstein) een heel originele vondst. Het brengt extra spanning in het spel. In de dobbeltoren gooi je blokjes, maar je weet nooit op voorhand welke blokjes er uit de toren zullen rollen. Zowel qua aantal als qua kleur is het gissen.

Tot zover mijn rond de pot gedraai. Ik herhaal mijn vraag nog eens. Vond ik Amerigo ook een leuk spel? De eerste drie ronden: ja! Het spel heeft me heel aangenaam verrast. De laatste twee ronden vond ik er echter wat te veel aan. Je doet immers steeds opnieuw dezelfde acties (al heb je wel veel keuze qua acties) waardoor het naar het einde van het spel wat repetitief aanvoelt. Het kan natuurlijk ook aan de speelduur hebben gelegen. Op de doos staat 90 minuten, maar dit is volgens mij enkel mogelijk indien iedereen heel vlot speelt en niet te lang nadenkt over zijn zetten. Wij waren het eerste spel bijna 3 uur zoet met Amerigo. Net dit laatste punt vond ik het grote nadeel aan Amerigo. Je hebt veel keuzes, maar hierdoor krijg je ook veel denkwerk en dan is het soms wel even wachten op je beurt.

Een ander nadeel aan Amerigo vond ik het gefroemel met al de fiches en het getel van de punten. In dit spel moet je voortdurend (maar dan ook voortdurend) punten tellen. Dit brengt het ritme uit het spel. Je moet het spel namelijk heel vaak stilleggen om de punten van alle spelers te kunnen bijhouden.

Om deze redenen denk ik dat Amerigo door velen, maar niet door iedereen zal gesmaakt worden. Ik zou zeggen: eerst testen vooraleer je dit spel aankoopt!