The Manhattan Project

Ik zal meteen met de deur in huis vallen. The Manhattan Project is één van de beste worker placement spellen die ik ooit speelde. Veel beter dan Agricola, Caylus, Stenen Tijdperk, Fresco, Carson City, Cuba, De Kathedraal, Le Havre, Lords of Waterdeep, Het Dorp, Dungeon Lords, Kingsburg, Santiago de Cuba en andere worker placement spellen. The Manhattan Project lijkt het meest op Agricola, maar dan met bommen in plaats van met stomme koeien. Net als in Agricola heb je ook een centraal bord en een eigen bord waarop je wat kan liggen klooien. Leuk leuk!In The Manhattan Project moet je proberen om bommen te ontwikkelen. Deze bommen leveren punten op. Het doel van het spel is om als eerste 60 punten te verzamelen.

Elke beurt heb je twee mogelijkheden: één of meerdere werkers plaatsen ofwel al je werkers terug in je voorraad nemen. Als je kiest om werkers te plaatsen, plaats je eerst één werker op het algemeen speelbord. Op dit speelbord kan je kiezen uit vele vakjes met bijhorende acties: gebouwen bouwen, extra werkers bekomen, andere spelers aanvallen, gevechtsvliegtuigen of andere vliegtuigen met bommen verwerven, geld verdienen, een bom ontwerpen, plutonium of uranium ontwikkelen, een andere speler bespioneren, enz. Nadat je je werker op één van deze vakjes hebt geplaatst, mag je nog extra werkers inzetten op je eigen speelbord. Op dit eigen speelbord liggen de gebouwen die je in vorige ronden hebt gekocht. Elk gebouw levert voordelen op als je het gebouw activeert met je werker.

Alles in dit spel grijpt perfect in elkaar. Het doel van het spel is punten verdienen. Om punten te verdienen moet je bommen ontwikkelen. Om een bom te maken heb je werkers (bouwvakkers en/of wetenschappers) en plutonium en/of uranium nodig. Om plutonium en/of uranium te krijgen heb je werkers, geld en gele cake (wat dit ook mag zijn) nodig of moet je het juiste gebouw activeren. Gebouwen kunnen echter door andere spelers worden bespioneerd en aangevallen. Om je te behoeden voor aanvallen van andere spelers moet je ervoor zorgen dat je gevechtsvliegtuigen sterk genoeg zijn. Als je toch wordt aangevallen, kan je de schade herstellen. Dit kost echter geld. Geld heb je ook nodig om gebouwen te kunnen kopen. Gebouwen leveren voordelen op, zoals gele cake, geld, gevechtsvliegtuigen, plutonium, uranium, enz. Mogelijkheden zat!

Het leukste aan dit spel is dat je altijd wel iets leuks kan doen tijdens je speelbeurt. Zelfs als je voortdurend wordt aangevallen op je eigen speelbord, blijven er meestal nog voldoende keuzes over op het centrale speelbord. Tegen het moment dat de meeste vakjes vol raken trekt er zich altijd wel iemand terug met zijn werkers (al dan niet noodgedwongen) en heb je weer meer keuzemogelijkheden. Er valt altijd wel iets nuttigs te rapen in The Manhattan Project.

Bovendien speelt elk Manhattan Project spel anders. Je weet namelijk nooit of je tegenstanders het spel vriendelijk of vijandig zullen spelen. Ze kunnen je rustig je gang laten gaan, maar ze kunnen je ook plat bombarderen en je voortdurend komen bespioneren. Hierdoor moet je je keuzes in het spel voortdurend aanpassen, wat het spel heel leuk maakt.

Het thema (nucleaire bommen ontwikkelen) zal sommige mensen misschien afschrikken, maar ik vind het thema leuk gevonden. Bovendien zit het thema mooi verwerkt in het spel. Het is eens iets anders dan een Middeleeuws dorpje.

Als je verwacht dat dit spel een soort oorlogsspel is waarin je elkaar naar hartenlust kan plat bombarderen, zal je bedrogen uitkomen. The Manhattan Project is in de eerste plaats een worker placement spel. Het aanvalsgedeelte neemt maar een klein deel van het spel in. Het is echter wel een leuk element en zorgt voor heel wat spelersinteractie. Bij het vechtgedeelte kan je ook samenspannen met andere spelers om één speler zwaar toe te takelen. Gemeen, maar leuk!

Het artwork is mooi, zonder meer. De werkers zijn leuke mannetjes met een rond hoofd. Vooral de nerds (wetenschappers) zijn grappig. Wij noemen hen nerd-peetjes. De werkers bestaan uit extra dik karton en liggen heel goed in de hand. Het is al een tijdje geleden dat ik nog zulke schattige spelonderdeeltjes heb gezien. Enkel de figuurtjes uit Galaxy Trucker zijn nog schattiger.

Als je ooit de kans krijgt om dit spel te spelen, laat die kans dan zeker niet aan je neus voorbijgaan. Als je een liefhebber bent van Agricola, dan moet je dit spel zeker spelen. De kans is groot dat je dit spel nog beter zal vinden.